O książce: rok / Słowa to zabawna rzecz. Ich znaczenia, obrazy, jakie rysują się w głowie, gdy je słyszą – dla mnie nie są takie same jak dla innych i to czyni je bezsensownymi. Na przykład wyrażenie „czarna wdowa”. Mówiąc te słowa, wyobrażam sobie pająka z czerwonym nadrukiem w kształcie klepsydry na brzuchu. Jednakże, aby zasugerować owada pajęczaka żyjącego w wrzecionowatej i wypełnionej rosą sieci, ludzie, którzy szepczą, wypowiadając te słowa, sugerują coś innego. Mówią o mnie. Z tego, co mi mówią, nazywa się mnie „czarną wdową”, ponieważ nie przeżył ani jeden mężczyzna, którego kochałam. A mimo to nic z tego nie pamiętam. Mój nowy dom prowadzi mnie do definicji kolejnego niejasnego i pozbawionego znaczenia słowa. To jest miejsce, w którym rzekomo znalazłem schronienie. Ale definicja tego miejsca jest błędna i traci znaczenie, kiedy zostaje się odurzonym, obezwładnionym i ukrytym za ładnymi białymi fartuchami. Nazywam się Alexandra Sutton i oto historia tego, co się wydarzyło, kiedy trafiłam do szpitala psychiatrycznego dla kryminalistów.